چو شمع از عضو عضوم آگهی سرشار می گردد

به هرجا پا زنم آیینه ای بیدار می گردد

ندارد نالهٔ من احتیاج لب گشودنها

دو انگشتی که از هم واکنم منقار می گردد

چو موج گوهر از جمعیت حالم چه می یرسی

جنونها می کنم تا لغزشی هموار می گردد

به رنگ شعلهٔ جواله ربطی با وفا دارم

که گر رنگی به گردش آورم زنار می گردد

کف پای حنابند که شورانید خاکم را

که دست قدرت از تخمیر آن بیکار می گردد

گل رنگی که من می پرورم در جیب امیدش

چمن می بالد و برگرد آن دستار می گردد

دماغ باده از سیر چمن مستغنی اش دارد

ز یک ساغرکه بر سر می کشدگلزار می گردد

ز اقبال جهان بگذر مباد از شوق وامانی

درین عبرت سرا پیش آمدن دیوار می گردد

مجین بر خویش چندانی که فطرت باجون جوشد

بنا چون پر بلند افتد سر معمار می گردد

فلک کز نارساییها گم است آغاز و انجامش

به یک پاگرد پای خفته چون پرگار می گردد

تلاش رزق داری دست بر هم سوده سامان کن

در این ویرانه زین دست آسیا بسیار می گردد

به عرض احتیاج آزار طبع کس مده بیدل

نفس چون با غرض جوشید گفتن بار می گردد